Το παρακάτω ποίημα διαβάστηκε (κι αυτό, όπως πολλά άλλα φέτος, απολύτως ταιριαστά έως προφητικά!) για πρώτη φορά τον περασμένο Σεπτέμβριο στο νησί της Χίου, μετά από ένα περίπατο με τη μητέρα μου στην Μπέλλα Βίστα (Belle-Vue), τον παρηκμασμένο πια αριστοκρατικό δρόμο που οδηγεί παραλιακά από το νότιο άκρο του λιμανιού στο αεροδρόμιο της πόλης. Αναπαράγω πιστά από την εξαίρετη ανθολογία “Γκυγιώμ Απολλιναίρ – Ποιήματα”, Εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 1982 (μετάφραση Βερονίκης Δαλακούρα), σελ. 37:
ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Guillaume Apollinaire, Le Bestiaire ou Cortège d’Orphée, 1911.
Ωραίες μέρες, ποντίκια του χρόνου,
Λίγο-λίγο μου ροκανίζετε τη ζωή.
Θεέ μου! Σε λίγο θα ‘μαι εικοσιοκτώ,
Κι έχω τόσο άσχημα ζήσει, χωρίς τίποτα
νάχω απ’ αυτά που ποθώ.
Καλά Χριστούγεννα σε παλιούς και νέους αναγνώστες,
CoolHandMax
